Od czego są rodzice i po co ma się dziecko? W odpowiedzi na hejt.

Niestety nie wszyscy, ale powiedzmy, że to tekst o pozytywnej wymowie. Wiesz, dlaczego rodzice są do absurdu zakochani w swoich dzieciach? Odpowiesz mi, że instynkt, poczucie przynależności, więź wiążąca  z istotą, którą się sprowadza na świat. Tak tak, wszystko tak. Jesteśmy ssakami – jak każdy przedstawiciel tego gatunku (i niemal wszystkich istot żywych) mamy z grubsza zakodowane dbanie o swoje potomstwo i przygotowywanie je do życia. Jako ludzie mamy też jednak możliwość mówić o tym, dlaczego to takie ważne.

Całuję swoje dziecko wzdłuż i wszerz. Tulę wściekłą, brudną, obrzyganą. Oswoiłam temat fekaliów i wydzielin ludzkiego ciała na tyle, że mogę jeść kanapkę lewą ręką, a prawą podcierać tyłek. Uwielbiam patrzeć, jak śpi. Sikam z dumy, kiedy się wygłupia, tańczy, recytuje, zaskoczy mnie tym, jak bardzo jest mądra i zabawna. Dlaczego? Bo jestem jej mamą. A mama i tata od tego są.

Żeby kochać absurdalnie i bezgranicznie. Ponad wszystko. Tak, żeby bez mrugnięcia oka robić dla dziecka rzeczy niemożliwe i z kosmosu wyciągać dla niego gwiazdy. Nieobiektywnie, nielogicznie, wbrew instynktowi przetrwania. Do utraty tchu. Często do bólu, bo bywa, że ta miłość boli i będzie boleć jeszcze mocniej, bo para ufnych oczu nie zawsze będzie patrzeć na nas z czułością i podziwem, jak teraz.

Kiedy ją ktoś skrzywdzi, chcemy zabić. Kiedy ona zrobi coś złego, mimochodem szukamy też przyczyn w sobie, w okolicznościach, żeby jakoś podtrzymać ten obraz cudownego dziecka. Kiedy zdobywa nową umiejętność, rzygamy tęczą i nie obchodzi nas, czy jej rówieśnicy potrafią to od dwóch lat. Dla nas jest najcudowniejsza.

Całujemy wszystkie jej siniaki, pyskatą buzię, a rozkudrane włosy rozczesujemy jakby były splecione z kruchych diamentów. Kupujemy trochę za dużo zabawek, brakuje nam konsekwencji i za rzadko odmawiamy niezdrowej przekąski. Jesteśmy nieidealni, bywamy nawet beznadziejni, ale jesteśmy przekonani, że dziecko mamy zajebiste. I jeśli z czegoś możemy być  w życiu dumni, to właśnie z niej.

A jeśli złamie nam serca i okaże się zrobić coś, czego nie wyśniliśmy w koszmarach, to pewnie potwornie nas to zaboli, ale nawet te złamane serca nadal będą bić dla niej. I to się nie zmienia także wtedy, kiedy bordowi z wściekłości chcemy ją rozszarpać albo zamknąć w szafie, wcześniej kneblując. Dlaczego?

Bo jesteśmy rodzicami. A rodzice od tego są.

Żeby kochać do granic możliwości i daleko poza nie. Starać się to robić mądrze, ale rozgrzeszać się trochę tym, że kto kocha, rzadko bywa rozsądny. Stety niestety. Będziemy całować, nosić, rezygnować z rzeczy dla siebie, żeby móc zapewnić jej to, czego potrzebuje,  bo… Jesteśmy rodzicami.

Zdarza nam się zaniedbać siebie nawzajem. Swoje sprawy. Obowiązki. Za dużo o niej opowiadać, nawet tym, którzy nie do końca są zainteresowani, podjarać się czymś, co sprawia, że inni mają nas za idiotów. Nie szkodzi. Ona jest ważna. Nasza duma jest ważna. I radość.

Życie jest podłe, a ludzie okropni. Bardzo często swoją siłę budują na idiotycznym… Pozbawianiu jej innych. Nie potrafią z siebie wykrzesać nic, więc w innych to gaszą, żeby nie czuć się aż tak nieszczęśliwym i sfrustrowanym. To normalne i nazywa się lekcją pokory, a także lekcją o samym sobie. I jest okazją do zweryfikowania własnych poglądów i przemyśleń.

I jeśli wychodzisz z domu, w którym ktoś bez żenady całował Cię od stóp do głów, powtarzał, że jesteś cudem, że Cię kocha mimo wszystko, że każdy popełnia błędy, ale zawsze może liczyć na wsparcie tych, którzy nigdy w niego nie zwątpią, jakoś łatwiej znieść każdy policzek, potraktować go jak lekcje, przeanalizować czy był zasadny i iść dalej. Nie rozpaść się, nie upaść. A od tego są rodzice.

Nikt inny nie będzie na Ciebie patrzył z zachwytem i dumą, bez względu na to, czy masz lat 7, 17, czy 77 będąc jednocześnie świadomym większości Twoich wad i występków. Nikt nie wybaczy wszystkiego i nie będzie do końca życia czekał na Ciebie, gotów, żeby przytulić, wysłuchać i powtórzyć – że jesteś cudem. A ja tak. I mój mąż też. Bo jesteśmy rodzicami.

I możesz kpić. Może Cię to drażnić, ale każdy z nas powinien dostać w swoim życiu taką porcję absurdalnej miłości, żeby mu starczyła na te chwile, kiedy takie oczywiste się wydaje to, że miłości nie ma, a świat jest szambem ludzkich pomyj i frustracji. Bo  miłość jest i będzie.  Dopóki rodzą się dzieci, a z nimi rodzice.

I mistycyzm tej nielogicznej więzi rozumie się dopiero, kiedy ma się dziecko i smakuje znaczenia słów: No zabiłbym, ale za bardzo bym tęsknił.

__________________

Widzę wady swojej córki. Wiem, jakie cechy charakteru przysporzą jej kłopotów. Często nie jestem dumna, a nawet bywa mi wstyd. Dostrzegam jej splątane wiecznie włosy, głęboko osadzone ślepka, które sprawiają, że widać jej cienie pod oczami, szczególnie, kiedy jest senna. Martwię się o jej koślawe stópki, zęby, których nie chce myć. I doprowadza mnie do kurwicy tym, jak bardzo jest uparta. Widzę wszystko i nie raz przez nią płakałam, ale dla mnie jest i będzie Cudem. Bo jestem jej mamą. I jeśli tego nie rozumiesz, to albo nie masz dziecka albo takiej miłości nie zaznałeś.

Wiele jestem w stanie znieść, o sobie usłyszałam naprawdę dużo przykrych rzeczy i nie wszystko, co powinnam, wyniosłam z domu, żeby znieść to godnie.  Jednak ja to ja. Od mojego dziecka wara, internetowy chamie.

Na co dzień dzielę się z Wami moim powszednim chlebem, który czasem zachwyca chrupiącą skórką, a innym razem staje dęba w krtani. Pokazuję też ją – z intencją podzielenia się radością i zachwytem. Pozytywem. Pokazaniem, że dla mnie kocham oznacza to, że po 4 godzinach snu, 10 w drodze i robocie, mam siłę żeby piec z nią muffinki, bo wiem, że to lubi.I jeżeli widzisz coś więcej, niż miłość i czujesz potrzebę, żeby wytknąć mi, że jestem nie taka, jak uważasz, to wiedz, że jebie mnie to tak bardzo, że boję się, że zajdę z tym w ciążę.

Jednak kiedy ośmielasz się obrazić małą, niewinną dziewczynkę, która nigdy nic Ci nie zrobiła, a niemal zawsze pokazuje Ci się z uśmiechem, którego Ty już pewnie nawet nie pamiętasz, to wiedz, że obiektywnie jesteś sfrustrowanym, nieszczęśliwym człowiekiem, którego ktoś nauczył, że ważne jest to, co tak naprawdę nie ma znaczenia i nigdy nie pozwoli Ci zaznać tego, co czuję ja. A mniej obiektywnie – uważam po prostu, że jesteś głupim chujem.

Jednak zrobię wszystko, żeby moje dziecko było gotowe na to, kiedy spotka Cię w prawdziwym życiu. Pogarda w jej oczach sprawi, że będziesz się czuł, jakby patrzyła na psie gówno na środku chodnika. I ze współczuciem. A potem przyjdzie do mnie i powiem jej to, co doskonale wiem – gówno się omija, bo gdy się wdepnie to gorzej śmierdzi.

Nie musisz nas lubić, uważać za fajnych, ładnych ani interesujących, ale zastanów się, co chcesz powiedzieć o moim dziecku, bo czytam to ja. Jej mama.

Nie pozdrawiam i życzę, żeby kiedykolwiek ktokolwiek zdołał Cię pokochać w ułamku procenta tak, jak kocham ją ja. I żebyś Ty tak kochał, by niezasłużony atak  na miłość Twojego życia doprowadzał Cię do  takiej wściekłości, jaką ja poczułam wczoraj.

_____________

Wszystkie zdjęcia są autorstwa cudownej Fotografia „Na biegunach”. Polecam serdecznie.

35 komentarzy
  1. Olusia,nie musisz tłumaczyć z tego,że kochasz swoje dziecko najbardziej na świecie.Że jest dla Ciebie najpiękniejsza,najmądrzejsza i najlepsza.To oznacza tylko jedno.Że jesteś najlepszą mamą jaką może wymarzyć sobie dziecko.love

  2. Wzruszający bardzo wpis….wiem co czujesz …wiem o czym piszesz….najchetniej rozlozylabym parasol ale nie mogę…..ide śe poplakac….

  3. Nie wiem czy moge komentowac bo moj ostatni wpis nie pokazal sie na Twoim blogu, mam nadzieje, ze to tylko zlosliwosc rzeczy martwych. Nie wiem kto i co napisal/powiedzial o Twojej stokrotce, ale Chapeau bas, ze w tak kulturalny sposob napisalas Swoja odpowiedz. Przykre, ze musisz tlumaczyc tak podstawowe rzeczy jak milosc. Posdrawiam

  4. Nie wiem, co napisać, ale napisać coś chcę… Tylko nie umiem znaleźć słów. Napisałaś najpiękniej pod słońcem. Najpiękniej.

  5. Olu świetny tekst i przesłanie. Wara od malutkich. Podpisuje się jako dumna mama pełnoletniej dzis Córki Choć wychowanie dziecka to nie do końca same róże i fioki ale ilez satysfakcji i dumy z czyninnych przez dzieci postępów. Ściskam 🙂 całą Trójkę

  6. daje do myślenia …. też tak mam choć moja gwiazda już 22 lata biega po orbicie ; do końca świata będzie najważniejszym cudem mojego życia – bezwarunkowo BO RODZICE OD TEGO SĄ

  7. Olu macierzyństwo ma swoje uroki dzięki którym kobieta kwitnie, czuje sie potrzebna (to uskrzydla moim zdaniem najbardziej) i dodaje kosmicznej sily dzięki czemu można „herkulesowac” ;p wszystko czego innym wybrakowanym w te cechy nigdy by się nie udało. Niestety ma też drobne wady: odkąd mam synka moja empatia wzrosła do takich granic, że nie jestem wstanie uspokoic sie gdy w tv widze ckliwe sceny. Niby jestem silniejsza i twardsza na świat zewnętrzny, ale równocześnie wrażliwsza (duuuużo wrażliwsza) na cierpienie innych już nie mówiąc o własnym „cudzie”. Życie takie jest. Albo trafiasz na kokosa z mega twardą i ochydnie owłosioną skorupą po rozłupaniu której wylewa się jedynie mdły posmak (który okazuje się być bez szału) albo na słodką brzossłodkę z pluszawa powłoczka i soczystym miąższem, który napaja Cię z miłym łechtaniem na podniebieniu. Podsumowując są ludzie i ludziska. Dobra z metaforami w cholere przesadziłam, ale mam nadzieje, że zrozumiesz moje spostrzeżenia i przekaz. Pozdrawiam cieplutko i łączę się całym serduszkiem.

  8. Dla Ciebie najpiękniejsza i inne naj jest twoja Córka a dla mnie moja. I obydwie mamy rację. I to jest najpiękniejsze. Pozdeawiamcieplutko ?

  9. „Ludzie słabi są a ja to slabo znoszę”… boję się zapytać co się stało.. boje się ze znów będę musiała przyznać że nie ma co wierzyć w ludzi… na szczęście jesteś Ty. ❤

  10. przecież Twoje dziecko jest jednym z najbardziej urokliwych jakie widziałam, naprawdę, a ja nie bardzo lubię dzieci, niezbyt mnie one ujmują, ale Twoja rzeczywiście ma coś w sobie. nie rozumiem ludzi.
    co do tych włosów, swoją drogą, ponoć byłam paskudą i potworą jeśli chodzi o ich plątanie, nie dawałam się czesać, krzyczałam, prychałam- cóż, to mi zostało do dziś, co zrobisz, włosy nie lubią się czesać, takie są fakty :/

  11. Wspaniały tekst ♥ ujęłaś sedno rodzicielstwa ♥ nie wiem jaka gnida i co napisała o Twojej córeczce ale myślę że niestety i tak nie zrozumie magi bycia rodzicem ♥

  12. Jesteś cudowną osobą, Ty i Twoja córcia, sprawiacie, że ja, ta, która nie lubi dzieci, uśmiecha się do telefonu i pragnie takiej miłości, jaką Wy macie :*

  13. Olinek! Co prawda jestem z wami od niedawna, nie mniej jednak zakochałam się po uszy. W Twoim, a może i waszym sposobie bycia i zdecydowanie w Waszym życiu. Jesteście cudowni, jako osoby i rodzice, a Lenon to tak cudowna oraz uśmiechnięta dziewczynka, że aż sama się uśmiecham kiedy ją pokazujesz. Oby tak dalej! A zawistnym ludziom nie można dawać satysfakcji. Trzymajcie się kochana, jeszcze więcej miłości wam życzę! Buziaki

  14. Nie jestem matką, ale wiem, jak Moja patrzy na mnie. Na trzydziestoletniego ludzika Michelin, który pyskuje, przerywa i doprowadza rzeczoną matulę do furii. Dla niej jestem ukochaną, małą, zdolną córeczką, mimo wieku, własnego męża i ogólnie dość paskudnego charakteru.
    I mimo, że instynkt macierzyński mam mikry, to wiem, że będą gotowa rozszarpać i rozjechać każdego kto będzie wylewał hejt na moje dziecko.
    I podziwiam Cię, że tak pięknie umiałaś to wszystko opisać. I tak kulturalnie, bo tylko raz rzucilaś chujem, a ja bym nic innego chyba nie pisała. Ale ten akapit: „Jednak zrobię wszystko, żeby moje dziecko było gotowe na to, kiedy spotka Cię w prawdziwym życiu. Pogarda w jej oczach sprawi, że będziesz się czuł, jakby patrzyła na psie gówno na środku chodnika. I ze współczuciem. A potem przyjdzie do mnie i powiem jej to, co doskonale wiem – gówno się omija, bo gdy się wdepnie to gorzej śmierdzi.” – to ja sobie zapisuję i będę tak uczyła moje przyszłe dziecko!

  15. Jak ten głupi ch*j jest taki cwany, żeby obrażać 4 letniego brzdąca, to niech pokaże swoją odwagę publicznie i stanie w szranki z równym sobie, z nami, czytelnikami, rodzicami. Człowiek który obraża dziecko, jest nikim.

  16. Gdy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat. Niektórych to bardzo wkurwia, nie jestem w stanie tego zrozumieć. Tekst trafia w serce. Popłakałam się

  17. A ja bym mu żadnej miłości nie życzyła gówniany huj zawsze będzie hujem,jeśli tylko słownie obraża dziecko to jest małym tchórzliwym robakiem który chce zwrócić na siebie uwage za to że pewnie sikał w majtki w przedszkolu a dziecka mu nie życzę broń boże wykastruj się skoro nie masz szacunku do dzieci,wyjdz przed kamere i powiedz gdzie tkwi twój problem a może ktoś cię uleczy…

  18. taki piekny wpis, a to jak mowilas o zlosci i histerii w DDTVN bylo przykre…dziecko w zlosci sie przytula, zabiera, a nie wystawia na posmiewisko innych.Strasznie mnie ten odcinek wzburzyl i to o czym mowilyscie z P.Beata.troche wiem bo sama jestem mama prawie 4 latka,pozdrawiam

    1. Droga Nancy,
      przez całe 1,5 minuty nie zdążyłam powiedzieć, że zawsze kucam przy dziecku, patrze mu w oczy, spokojnie tłumaczę, ostatecznie wychodzę ze sklepu i powiedziała o tym Beata, więc się nie powtarzałam. Mi bardziej chodziło o poradzenie sobie z reakcjami ludzi, którzy uwielbiają jak innym coś nie wychodzi – NIE wystawiam dziecka na pośmiewisko i przykro mi, jeśli tak to zrozumiałaś. Po prostu z usmeichem stwierdzam, że każdy to zna, a kiedy jestem świadkiem takiej akcji u kogoś to się ŻYCZLIWIE uśmiecham i mówię, że będzie dobrze, że się zemścimy jak dorosną. ŻARTEM. DO DOROSŁYCH. Pozdrawiam. I trochę ręce mi opadły na to oskarżenie…

  19. I to powinno się drukować i dawać każdej mamie i każdemu tacie na start jeszcze w szpitalu.
    My jesteśmy dorośli, my sobie z hejtem bandy sfrustrowanych gnomów, ale prowadzic najazd na dziecko, ktore nie rozumie i nie zrozumie przez najblizsze pare lat o co chodzi tej Pani/Panu z drugiej strony ekranu, ktora/ktory najczesciej nie ma nawet odrobiny odwagi cywilnej by pokazac kim jest, jak sam/a wyglada, czym sie zajmuje, a w prawdziwym zyciu nawet by nosa nie wychylil/a zza kaptura by tak odwaznie swoj wyraz estetycznego niezadowolenia wobec kilkuletniego dziecka, okazac.
    Tylko, ze z drugiej strony takie trolle przewaznie zlewam cieplym moczem, bo okazywanie im najdrobniejszej formy zainteresowania jest juz nadprogramowym darem od losu w ich marnej egzystencji.
    Takze trzeba robic swoje, a sfrustrowanym szczątkom czlowieczeństwa, powiedzieć „haknij się w dupę” i iść dalej. Bez zatrzymania ?

  20. Zgadzam się ze wszystkimi. Tak pięknie piszesz, Ja bym tak nie umiała, nie mogłabym tak zebrać słów. Piszę jak ciul. Ale dlatego też tutaj jestem. Lubię Cię czytać. Pozdrawiam.

Napisz komentarz:

Twój adres e-mail nie będzie opublikowany.